جمله‏ اى در نهج البلاغه هست؛امیرالمؤمنین راجع به فتنه‏ ها بیان مى‏کنند که فتنه چهره‏اش یک جور است،پشت سرش جور دیگر.مى ‏فرماید:انَّ الْفِتَنَ اذا اقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ اذا ادْبَرَتْ نَبَّهَتْ.جمله‏ هاى عجیبى است:فتنه وقتى که پدید مى‏ آید حکم غبارهایى را دارد که در فضا پیدا مى‏شود،یا حکم  تاریکى را دارد که در تاریکى انسان نمى ‏بیند:دروغ ها پیدا مى ‏شود،شایعات پیدا مى ‏شود،هیجان ها و احساسات زیاد پیدا مى‏ شود،اصلًا آدم در مى ماند که چگونه قضاوت کند و در فتنه واقع مى‏ شود.ولى همین که فتنه خوابید، مثل این است که ظلمت از بین رفت و غبارها نشست.آن وقت انسان نگاه مى‏ کند،چیز دیگرى مى ‏بیند؛ مى‏ بیند آن چه که در تاریکى مى‏ دید،غیر از این است که اکنون در روشنایى مى‏ بیند.اذا اقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ اذا ادْبَرَتْ نَبَّهَتْ.
دوستان فتنه های اخیر هم همین طور بود فتنه گران کسانی بودند که ادعای قانون را داشتند اما الان خودشان بی قانون عالم شده اند ادعای فرزندی پیامبر را داشتند اما ....
آدرس:مجموعه‏ آثاراستاد شهید مطهرى  ج‏ 22 ص 768